Weggedoken

Bundaberg stad van de rum. De camping was geboekt in n plek die ons werd aangeraden door de ober die Els de Bugs had geserveerd. Bugs is zo kwamen we achter een soort van kreeft.
De camping werd mbv. navmi (geweldige app trouwns) gevonden. Enige desceptie trof ons bij het hek. Was dit 't? Echt? Een soort van kale plek met wat verharde stukken beton en een paar huisjes (die waren weer wel leuk vanwege de bonte kleuren). De vraag die wij kregen gesteld; wilden we een plek uit de wind of aan zee? Om. Onze kiezen hierin wat te vergemakkrlijken konden wee even meelopen naar de plek met uitzicht op zee. Nou toen waren we echt flabbergasted. Wauw. We staan nog net niet met de wielen in zee. Perfect!! We kijken recht op zee. 's nachts is de lucht weergaloos. Zoveel sterren. We achtten allebei dat tellen van de sterren zinloos zou zijn, dus maar niet gedaan.

Zondag met de boot het zuidelijkste puntje van The Great Barriere Reef bezocht. Een strook land midden in de oceaan. Na een kalme (het zou mogelijk 'a little bit bumpy') tocht van tweeenhalf uur, bereikten we dat doel. Onze groep mocht als eerste naar 't eiland voor een wandeling. Grappig was dat de tourleidster erop aandrong bij elkaar te blijven zodat niemand kwijt raakte. Op 14ha. Jaja, en dan ook nog eiland. Nee dan loop je wel 'n enorm risico iemand kwijt te raken. Dus even later liepen Els en ik, zoals wij dat gewend van elkaar zijn bij georganiseerde dingen, vrolijk achteraan. Het bos was weinig spectaculair. Het strand daarentegen zoveel mooier. Vanaf het strand zagen we de haaien zwemmen. Niet erg grote -ongeveer 1m.- maar toch haaien. We hebben nog wat turtle-sporen gezien, gemaakt door die wanhopige kleine schildpadjes op weg naar zee hopend ondertussen er niet te worden uitgepikt letterlijk) door fanatieke supporters (de hongerige vogels). En zo keerden we terug naar de boot met glasbodem. En ja hoor, niet duidelijk of iedereen er was. Niet geteld, bij het uitstappen. Na even een twijfel besloten toch maar te gaan. Konden die mensen wel met een andere groep mee terug.
De glasbodem gaf ons een kijkje op het koraal met een paar Schildpadden, jaja echt waar en Iedereen in extase.
Bij terugkomst op de boot was het lunch voor hen die niet gingen duiken. Els liet haar lunch wegzetten en ging zich voorbreiden op haar duik. Op een gegeven moment ik dacht ik zal 'ns gaan kijken. Dus ik sjok wat naar dat achterdek en daar behoorlijke bedrijvigheid, geroep en schreeuwen bleek er was iemand zoek. Ik dacht nog: "Nee hè". En ja hoor, Bleek om Els te gaan. Daar kwam ik achter toen ze weer was gevonden. De crew helemaal opgelucht maar allemaal flink beinvloed door de adrenaline. Ik dacht dan wachten we maar tot ze terug aan boord is. Dat duurde nog even omdat de duik natuurlijk pas net was begonnen. Volgende probleem. De snorkelgroep viel uiteen omdat er toch n behoorlijke onderstroom was zodat mensen met weinig zwemconditie (heb ik ook niet) dicht bij de boot bleven. Maar zelfs daar moest een touw aan te pas komen om iemand de gelegheid te geben terug op t schip te komen. Toen dacht ik bekijk t ff. Dus heb ik braaf op Els gewacht en ben ik niet gaan snorkelen ondanks mijn training gisteren.
Els had wel wat uit te leggen naar mij. Ik wist tenslotte niets van t hoe en waarom. Bleek allemaal de schuld van Koning Triton. Doordat t zicht niet optimaal was en er niet duidelijk was of nu iemand meekwam of niet werd Els gevraagd stay put te doen. Maar dat gaat n beetje moeilijk met een onderstroom. Afijn alles kwam daarna toch nog goed. De terugreis verliep wat ruiger als de heenreis. 'A little bit bumpy like an airplaine'. Ik heb me diverse malen afgevraagd in wat voor n vliegtuig die man ooit had gevlogen. De 'cakewalk' van de kermis was eeen meer passende vergelijking. We zaten op t zonnedek n konden niet eens lopend eraf. We moesten op onze kont schuiven naar de trap, om ons meer velig te stellen. Niet normaal.


De volgende dag zijn we vertrokken naar rainbow beach. Gezien de wolken leek het erop dat deze naam zou slaan op de vele regenbogen die hier te zien waren. Het regende flink en lang. Jammer want we waren extra vroeg vetrokken zodat we nog wat van de middag konden genieten. Maar hoera ook hier geldt na de regen komt... Dus vanmorgen opgewekt de 4WD bus in voor onze laatste tour naar en over Fraser Island. Aangenaam verrast door al het moois wat we zagen. Je alleen wanen op een spierwit strand aan een meer midden in de bush. En wat voor n bush. Echt een oerwoud zoals je verwacht dat n oerwoud eruit ziet. Het plaatje klopte dus. Waar onze tourleiders/chaffeurs er hoog van opgaven was de aanwezigheid van dingo's op t eiland. Naar mijn mening een nogal overtrokken opgave van de werkelijkheid. Twee hebben we er gezien. De eerste was getagd. En leek wel alsof hij was opgebiept om te verschijnen. De tweede had een gps halsband, want deze werd gevolgd omdat deze dingo een mens had gebeten. Nu was hij gewaarschuwd, die dingo, en als t nog een keer voorkwam zouden ze hem moeten afmaken. Alsof die dingo daar notie van heeft. Nou echt. Twee state patrol auto's, een politiewagen en allemaal om dat beest dat eigelijk op zn dooie gangetje een beetje over t strand liep te banjeren. Verder niets gezien van beesten. Alleen op de heenvaart met de pont een paar dolfijnen. Maar eerlijk is eerlijk ook deze dag was weer mooi. Straks de koffers pakken. Morgen gaat de auto terug. Slapen we in een hotel in Brisbane. Waarschijnlijk is daar wat minder wild te spotten. Donderdag het vliegtuig in en vrijdag weer thuis. We zien jullie. Knuffels van ons.