Part one......
Door: Henk
Blijf op de hoogte en volg Henk
10 April 2017 | Australië, Port Fairy
Hèhè we zijn 11 dagen vanaf ons vertrek eindelijk gun ik mijzelf de tijd om wat te schrijven over ons beleven. We hebben 18 uur in een vliegtuig doorgebracht (zij het in een nogal 'comfortabele' positie). De opmerking van Els de kilo's vliegen eraf, had ik gezien de spanning van mijn broek-rond-mijn-taille niet het idee dat dit had plaats gevonden. Waarschijnlijk omdat 'Emirates' zorgde voor tevreden klanten door voldoende eten en de mogelijkheid van het nuttigen van alcohol (?) Na ruim 22 uur reizen stapte ik uiteindelijk het huis van mijn schoonvader binnen. Mijn verbazing won het het van mijn eerdere vooringenomen verbazing. Mijn schoonpa en zijn vrouw ontvingen ons met hartelijkheid en voor dat moment gepaste warmte. Een warmte die de daarop volgende dagen alleen maar toe zou nemen. Met Kuno (voor niet ingewijden Els haar halfbroertje (ook alweer 45)) gaan kokkelvissen, zou een nieuwe verslaving kunnen worden...
Els: Henk heeft zelfs zijn leven gewaagd op 'n surfboard.. Dat board heeft het niet gehaald... Henk gelukkig wel. De kokkels zijn verorberd tijdens de barbecue bij Kuno. Weber kennen ze daar ook (evenals ikea).
Gisteren maakten we ons los van onze comfortzone en gingen ons avontuur aan in onze camper. Een woord wat bijna groter is dan het bedoelde onderwerp zelf. Het geheel behelst een verbouwde pijpfitterbus enigzinszins uitgebouwd (aan de bovenkant). Binnen is het zo efficient ingericht dat je bij voortduring je spullen kwijt bent. We zijn op zoek gegaan naar een 'pink lake' achteraf stelden we vastdat we er voorbij waren gereden. Het was verworden tot niet meer dan een kleine plas (Wel wat vaal roze overigens). En ook het Blue Lake bleek door de kou buiten meer op de gelaatskleur van de tourist te slaan als op de kleur van het meer zelf. Niettemin won het meer qua blauwheid. Als wij die kleur hadden gehad, wat naar mijn idee voorkomen werd doortijdig terug te keren naar onze CAMPER, lagen we nu op de EHBO.
Met de ruitenwissers regelmatig op fullspeed bereikten we onze huidige locatie. Een schitterende plek niet ver van de oceaan. We hebben nog een kudde(?), hoe noem je een hoeveelheid van kangoeroes, gezien. Staan een beetje te grazen tussen koeien en huppen verder wanneer ze willen. Meestal naar de snelweg. Vóór deze kudde stond de teller op 12 - 1. Dwz 12 dode kangoeroes langs de weg en 1 eroverheen hoppend, maar is gelukkig nu bijgesteld. Verder hebben we nog weinig levensbedreigende dieren gezien of het moet die wurgslang zijn die Els werd omgehangen door haar neefje (die overigens eerder in een gebedje verklaarde heel blij was ons te hebben leren kennen en wenste ons alle goeds (zo lief)). Maar daarna die slang...
Het is nu al indrukwekkend allemaal, mede ingegeven dat ik (wij) aan de andere kant van de wereld zitten. Ja we missen jullie allemaal van harte. Wat betekent dat we t allemaal graag direct met jullie zouden willen delen. Dikke knuffel kus van ons.
Els: Henk heeft zelfs zijn leven gewaagd op 'n surfboard.. Dat board heeft het niet gehaald... Henk gelukkig wel. De kokkels zijn verorberd tijdens de barbecue bij Kuno. Weber kennen ze daar ook (evenals ikea).
Gisteren maakten we ons los van onze comfortzone en gingen ons avontuur aan in onze camper. Een woord wat bijna groter is dan het bedoelde onderwerp zelf. Het geheel behelst een verbouwde pijpfitterbus enigzinszins uitgebouwd (aan de bovenkant). Binnen is het zo efficient ingericht dat je bij voortduring je spullen kwijt bent. We zijn op zoek gegaan naar een 'pink lake' achteraf stelden we vastdat we er voorbij waren gereden. Het was verworden tot niet meer dan een kleine plas (Wel wat vaal roze overigens). En ook het Blue Lake bleek door de kou buiten meer op de gelaatskleur van de tourist te slaan als op de kleur van het meer zelf. Niettemin won het meer qua blauwheid. Als wij die kleur hadden gehad, wat naar mijn idee voorkomen werd doortijdig terug te keren naar onze CAMPER, lagen we nu op de EHBO.
Met de ruitenwissers regelmatig op fullspeed bereikten we onze huidige locatie. Een schitterende plek niet ver van de oceaan. We hebben nog een kudde(?), hoe noem je een hoeveelheid van kangoeroes, gezien. Staan een beetje te grazen tussen koeien en huppen verder wanneer ze willen. Meestal naar de snelweg. Vóór deze kudde stond de teller op 12 - 1. Dwz 12 dode kangoeroes langs de weg en 1 eroverheen hoppend, maar is gelukkig nu bijgesteld. Verder hebben we nog weinig levensbedreigende dieren gezien of het moet die wurgslang zijn die Els werd omgehangen door haar neefje (die overigens eerder in een gebedje verklaarde heel blij was ons te hebben leren kennen en wenste ons alle goeds (zo lief)). Maar daarna die slang...
Het is nu al indrukwekkend allemaal, mede ingegeven dat ik (wij) aan de andere kant van de wereld zitten. Ja we missen jullie allemaal van harte. Wat betekent dat we t allemaal graag direct met jullie zouden willen delen. Dikke knuffel kus van ons.
-
10 April 2017 - 13:50
Ted:
Klinkt als een mooi en niet te missen avontuur. Leuk te horen! -
10 April 2017 - 16:21
Willeke:
Aaaahhhh je mist ons. Zo lief en zou het bijna geloven hahaha. Blijf vooral weg bij alles wat kruipt en eng eruit ziet. En roep nou niks over EHBO want dat is de laatste plek waar jullie willen zijn. Geniet en we komen de foto's wel bekijken als jullie terug zijn. -
11 April 2017 - 12:20
Jolanda:
Hallo,
als je een warme zomer hebt dan is de pink lake inderdaad droger komen te liggen.
Buiten dat moet net de zon in een bepaalde hoek op het water staan waardoor die kleur ontstaat in de weerkaatsing. Of het heeft met een alg of met het plantje te maken wat daar groeit. Ben ik even vergeten. Maar jammer. Je krijgt wel heel veel ander moois te zien hoor.
Niet wegblijven bij alles wat kruipt. Zooooo mooi. Wel hoge schoenene aanhouden. Slangen schieten eerst naar je enkel. En een web in de vorm van een visnet ook op afstand blijven. +/-1metertje.
Veel reisplezier verder. -
12 April 2017 - 09:14
John Van Vreeswijk:
Wat leuk om dit allemaal te zien en het bijbehorende verhaal te lezen. Een flora en fauna die ik alleen maar van de tv ken. De verbaasde blik van Henk als hij zijn schamele kokkelvangst bekijkt. Jullie genieten volop en dat is te zien op de foto's. Volgens mij heet een groep kangoeroes een roedel. Maar wat een geweldig avontuur zijn jullie aan het maken. Ik lees het met veel plezier.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
