Another day in Paradise?
Blijf op de hoogte en volg Henk
15 April 2017 | Australië, Halls Gap
Another day in Paradise?
Het was nog niet gebeurt en er moest iets gebeuren. Het hing eigenlijk gewoon al in de lucht. Wij (mn. Els) zou eng gaan doen. De 'Pinnacle' was aan de beurt. Dat is een rotspunt die, als t ware als een uitgesneden stuk ananas, naar voren gehaald is. Dus vol goede moed en link(s) rijden kwamen we op de bedoelde plek. Els droeg haar fototas ik m'n rugzak. Waar is m'n rugzak? Ja, shit, die had ik de vorige dag dus ergens laten staan. Ik zie ook zo de plek nog. Ong. 70km van onze huidige standplaats en 90km van waar we zaten. Te ver om 'even' te gaan halen. En natuurlijk geen telefoon bereik daar op zo'n ananas. Enigzins gestresset toch gewandeld en heeft Els in een zeer mooie omgeving eng gedaan. De rugzak hebben we de dag erna maar opgehaald.
Wat me opvalt aan dit down under is de ongelooflijk amicale vriendelijkheid en behulpzaamheid van de mensen hier. Ja stelt een vraag en waar een eenvoudig ja of nee voldoende zou zijn wordt je getrakteerd op een persoonlijk verhaal. Zo staat er op deze camping iemand achter ons die in 1971 een Fokker (vliegtuig) terug heeft gevlogen naar A'dam voor de aviodrome. Deed hij toen vier dagen over. Wilde graag nog stappen in A'dam, maar t regende zo hard dat ze dat maar hebben gelaten.
Ze praten hier trouwens geen Engels maar iets wat er op lijkt. Net zoals het Limburgs onvoldoende lijkt op het ABN. Kortom de helft moet ik maar raden wat ze bedoelen.
Btw. Niet allemaal zijn ze vriendelijk. Vanmiddag vroegen we iemand (camping receptioniste) of die voor ons wilde bellen om te vragen naar beschikbaarheid van een plek. Nou die vrouw gaan we morgen dood kijken.
Gisteren de 'balconies' bezocht. Je kunt 't raden. Overhangende stukken rots met een paar honderd meter leegte onder je. Sommige mensen overtreffen met hun doen mijn engste dromen. Gelukkig hield Els er een beetje rekening mee. Echt ik heb me weggedraaid ik werd gewoon misselijk bij de aanblik. Godzijdank waren jullie (kinderen) er niet bij, want natuurlijk is niets leuker als mij daarmee plagen. Vandaag echt avontuurlijk gedaan, zonder enige vorm van bescherming (hekwerk) kon je naar een top. We kwamen een paar minder begaafde medemensen tegen met hun begeleiders die volgens Els al naar de top waren geweest. Dus ik zou t ook moeten kunnen. Maar zien die mensen diepte? Kennen ze angst voor hoogtes of geloven ze in het rotsvaste verttouwen wat ze hebben in hun begeleiders. Maar mijn begeleidster liep achter me. Total andere situatie. Heb me dan ook niet laten verleiden all the way te gaan. No way!
Op de terugweg nodg een porkypine gezien. Els moest even een freekvonkje doen. Kijk je kunt met je vinger zo tussen die naalden.
Een ander fenomeen is de rolsoelvriendelijkheid van dit land. Echt je kunt ze overal vanaf duwen. Een probleem hoe kom je met zo'n rolstoeler op die plek. Maar schijnbaar t lukt, want je ziet ze niet. En gezien hun link(s)e rijgedragmoeten er meer dan genoeg zijn. Fietsers en mensen te voet zijn irritant, want beletten de doorstroming van de automobilist. Voorrang krijg je een seconde, twijfel is daarmee uitgesloten. Anyway, vanmiddag zag ik een voertuig voor rolstoelers. Ik zal er een foto van maken en dan is te zien wat de achterliggende gedachte is bij 'we gaan even een luchtje scheppen'. Was dus niet anwezig. Maar stel je voor een veredelde kruiwagen een wiel met een draagconstructie en twee handvatten. 'T is waarschijnlijk echt een twee huppakee. Je ziet overal op dat soort 'enge' plekken parkeerplaatsen voor invaliden. Ook vaak bezet. Maar rolstoelers je ziet ze nooit. Echt nooit.
Het was nog niet gebeurt en er moest iets gebeuren. Het hing eigenlijk gewoon al in de lucht. Wij (mn. Els) zou eng gaan doen. De 'Pinnacle' was aan de beurt. Dat is een rotspunt die, als t ware als een uitgesneden stuk ananas, naar voren gehaald is. Dus vol goede moed en link(s) rijden kwamen we op de bedoelde plek. Els droeg haar fototas ik m'n rugzak. Waar is m'n rugzak? Ja, shit, die had ik de vorige dag dus ergens laten staan. Ik zie ook zo de plek nog. Ong. 70km van onze huidige standplaats en 90km van waar we zaten. Te ver om 'even' te gaan halen. En natuurlijk geen telefoon bereik daar op zo'n ananas. Enigzins gestresset toch gewandeld en heeft Els in een zeer mooie omgeving eng gedaan. De rugzak hebben we de dag erna maar opgehaald.
Wat me opvalt aan dit down under is de ongelooflijk amicale vriendelijkheid en behulpzaamheid van de mensen hier. Ja stelt een vraag en waar een eenvoudig ja of nee voldoende zou zijn wordt je getrakteerd op een persoonlijk verhaal. Zo staat er op deze camping iemand achter ons die in 1971 een Fokker (vliegtuig) terug heeft gevlogen naar A'dam voor de aviodrome. Deed hij toen vier dagen over. Wilde graag nog stappen in A'dam, maar t regende zo hard dat ze dat maar hebben gelaten.
Ze praten hier trouwens geen Engels maar iets wat er op lijkt. Net zoals het Limburgs onvoldoende lijkt op het ABN. Kortom de helft moet ik maar raden wat ze bedoelen.
Btw. Niet allemaal zijn ze vriendelijk. Vanmiddag vroegen we iemand (camping receptioniste) of die voor ons wilde bellen om te vragen naar beschikbaarheid van een plek. Nou die vrouw gaan we morgen dood kijken.
Gisteren de 'balconies' bezocht. Je kunt 't raden. Overhangende stukken rots met een paar honderd meter leegte onder je. Sommige mensen overtreffen met hun doen mijn engste dromen. Gelukkig hield Els er een beetje rekening mee. Echt ik heb me weggedraaid ik werd gewoon misselijk bij de aanblik. Godzijdank waren jullie (kinderen) er niet bij, want natuurlijk is niets leuker als mij daarmee plagen. Vandaag echt avontuurlijk gedaan, zonder enige vorm van bescherming (hekwerk) kon je naar een top. We kwamen een paar minder begaafde medemensen tegen met hun begeleiders die volgens Els al naar de top waren geweest. Dus ik zou t ook moeten kunnen. Maar zien die mensen diepte? Kennen ze angst voor hoogtes of geloven ze in het rotsvaste verttouwen wat ze hebben in hun begeleiders. Maar mijn begeleidster liep achter me. Total andere situatie. Heb me dan ook niet laten verleiden all the way te gaan. No way!
Op de terugweg nodg een porkypine gezien. Els moest even een freekvonkje doen. Kijk je kunt met je vinger zo tussen die naalden.
Een ander fenomeen is de rolsoelvriendelijkheid van dit land. Echt je kunt ze overal vanaf duwen. Een probleem hoe kom je met zo'n rolstoeler op die plek. Maar schijnbaar t lukt, want je ziet ze niet. En gezien hun link(s)e rijgedragmoeten er meer dan genoeg zijn. Fietsers en mensen te voet zijn irritant, want beletten de doorstroming van de automobilist. Voorrang krijg je een seconde, twijfel is daarmee uitgesloten. Anyway, vanmiddag zag ik een voertuig voor rolstoelers. Ik zal er een foto van maken en dan is te zien wat de achterliggende gedachte is bij 'we gaan even een luchtje scheppen'. Was dus niet anwezig. Maar stel je voor een veredelde kruiwagen een wiel met een draagconstructie en twee handvatten. 'T is waarschijnlijk echt een twee huppakee. Je ziet overal op dat soort 'enge' plekken parkeerplaatsen voor invaliden. Ook vaak bezet. Maar rolstoelers je ziet ze nooit. Echt nooit.
-
15 April 2017 - 14:26
Jolanda:
Oh my god Henk. Wat jammer dat ik er niet bij ben. De eerste keer dat ik er was geen hek en beschermingswerk. Kicken. Klimmen langs een wand en boven n hoogte staan van tig meter diep. Zonder tuig. Hennie had en heeft ook hoogtevrees.mdie kroop dan op d'r knietjes tot ze niet meer durfde en had dan toch n scitterend uitzicht. Maar wist dat ze niet kon vallen. Ha ha. Ik zie mezlf al op die plekjes. Wat mis ik dat daar. Hoop dat mn boekje nut heeft. De nerve test ook gedaan? Xxx -
15 April 2017 - 17:26
Sonja:
Prachtig verhaal, ik heb beeld! Hahaha!
Goed bezig geweest. En die rugzak ..... volgende keer toch maar een rolkoffertje meenemen. Jij en een rugzak.... -
17 April 2017 - 16:11
John Van Vreeswijk:
Met veel plezier en de nodige verbeelding jullie verslag gelezen. Wat hebben jullie het mooi en prachtig aldaar. leuke foto's ter verduidelijking. Schitterende locaties die ik alleen maar ken van natuurfilms. Jullie vertoeven daar "gewoon" En Henk, jouw probleem met hoogte/ diepte...ach.. gelukkig heb je de foto's nog.
Geniet van al het moois om jullie heen. Deel het met ons, wij genieten op gepaste afstand mee met jullie. -
18 April 2017 - 13:49
Moniek:
Ha Henk, thanx voor je beeldend verslag en Els, thanx voor de mooie foto's. Perfecte combinatie samen.
Geniet nog van jullie bijzondere tijd. En blijf die vooral ook met ons delen. :-) -
18 April 2017 - 15:40
Esther:
Wauw, wat een paradijs, de volgende keer ga ik mee, fantastisch gewoon! Prachtig Henk hoe je dan toch zo'n mooie pose maakt op een overhangende rotspartij.
Wederom met schaamrood op de kaken dacht ik al paaseieren zoeken, was Els niet jarig... zoals gewoonlijk ben ik weer laaaaaat, maar maatje alsnog van harte gefeliciteerd. Geniet zo door, dank voor het delen, liefs
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
